Freestyle
To właśnie z tym słowem często kojarzona jest jazda na snowboardzie. Freestyle to po prostu skoki, loty i często mocne lądowania. Styl ten jest bardzo widowiskowy ze względu na tricki jakie wykonuje się podczas jazdy, są one z biegiem lat coraz bardziej rozbudowywane i ciekawsze. Dla efektownie wykonanych trików potrzebne jest odpowiednie przygotowanie trasy tj. rynny, skocznie i inne przeszkody. Przy większych ośrodkach budowane są specjalne snowarki czyli „raj” dla frrestylowców. Znajdziemy w nich:
- funboxy, czyli konstrukcje o kształcie trapezu, służącą do wybicia się i wyskoku
- gapy czyli dwa elementy – skocznia i lądowisko pomiędzy, którymi przestrzeń wypełniona jest śniegiem,
- quartery jest to skocznia wybijająca zawodnika pionowo, dzięki temu po ewolucji ląduje w tym samym miejscu,
- handraile to nic innego jak metalowa poręcz lub rura, po której ześlizguje się zawodnik.
Przykładowymi figurami jakie wykonują freestylowcy są: 360, Backflip, Frontside air, Method, Nose grab, Rocket, Big air, 1080
Duża role odgrywa odpowiedni sprzęt. To właśnie dzięki specjalnej konstrukcji deski freestylowej można wykonywać sprawnie ewolucje. Jest ona zaprojektowana tak, aby minimalizować wychylenia na boki podczas ewolucji oraz umożliwia lepsze poruszanie się po rynnie. Deski freestylowe są krótkie, giętkie i szerokie, co z kolei wpływa na to, że nie można na nich rozwijać dużych prędkości. Deska taka ma identyczny przód jak i tył dzięki czemu można jeździć fakie (tyłem do przodu).
ImageTrudno jest określić jaki rozstaw wiązań jest odpowiedni. Ze względu na coraz nowsze pomysły w trakcie jazdy i fakt, że wielu snowboardzistów jeździ „po swojemu” każdy ma własny pomysł na ustawienie kąta pomiędzy wiązaniami. Często dzieje się tak, że próbujemy różnych rozwiązań i wybieramy najbardziej dogodne. Nie mniej jednak profesjonalne ustawienie to rozstaw wynoszący 30% naszego wzrostu, co oznacza, że stopy powinny być na wysokości barków. Osoby preferujące freestyle powinny natomiast uwzględnić troszkę większą odległość, około 48 – 61 cm. Poszerzenie takie ułatwi wykonywanie skoków i trików z obrotami.
Miejsce mocowania wiązań określa centralny punkt odnoszący się do środa deski. W przypadku desek freestylowych, które maja taka samą budowę z przodu jak i z tyłu wiązanie wypada centralnie pośrodku deski oraz znajdują się one w takiej samej odległości od końca deski. Jest to kolejny element pozwalający na jazdę fakie.
Ważnym elementem jest również przystosowanie odpowiedniego kąta wiązań do danego stylu. Sam kąt to ustawienie wiązań w stosunku do osi podłużnej deski, przy czym zero stopni odpowiada linii podłużnej deski. Kat wiązania tylnego powinien być mniejszy od kąta wiązania przedniego i ta zasada obowiązuje przy każdym stylu. Do freestylu optymalnym ustawieniem wiązań jest kąt od 0 do 15 stopni.
Freeride
Freeride to jazda po dzikim terenie, świeżym śniegu, pomiędzy drzewami lub też skoki ze skalnych progów. Zapalony freeridowiec potrafi podchodzić kilka godzin o własnych siłach, aby później cieszyć się kilkuminutowym zjazdem. Wrażenia są niezapomniane, co motywuje do wcześniejszego zmagania się z grawitacją. Podczas jazdy w dół największy „fun” daje czysty przejazd pozostawiający pierwszy na śniegu ślad. W celu wykonania tak perfekcyjnego przejazdu trzeba się nieźle napracować – wymaga to jazdy na tylnej nodze, aby przodem nie wbijać się w śnieg. Freeride daje poczucie wolności i swobody. Wypuszczając się w dzikie tereny należy pamiętać o bezpieczeństwie. Jazda po puchu może wywołać lawiny. Możemy też natknąć się na wystające skały.
Deska freerideowa ma większą twardość od freestylowej i jest niesymetryczna. Jest zdecydowanie dłuższa i węższa oraz ma delikatnie podniesiony przód. Taka struktura pozwala na precyzyjne skręty. Kształt jest zróżnicowany – przód jest węższy od tyłu, co utrudnia jazdę fake, ale nie uniemożliwia jej. Taki typ deski polecany jest również początkującym, którzy nie wiedzą tak właściwie czego chcą – można na niej wykonywać ewolucje freestylowe oraz zaczerpnąć przyjemności z szybkiej jazdy.
Ponieważ freeride jest stylem pomiędzy freestyle, a alpinie rozstaw wiązań jest ok. 43 do 51 cm. Jazda w śnieżnym puchu wymaga często podniesienia deski, co zapobiega wbijaniu się w śnieg. Jest to znacznie łatwiejsze, kiedy przesuniemy wiązania o 2,5 – 5 cm w stronę tyłu deski.
Alpine
Jak sama nazwa wskazuje jest to jazda w stylu alpejskim. To tego stylu wykorzystywane są długie deski, oraz dobrze przygotowane trasy, na ogół ubite ratrakami. Zawodnicy jeżdżą carvingiem tj. skręcają na krawędziach, często dotykając ręką podłoża i rozwijając bardzo duże prędkości. Dlatego też styl ten można uprawiać na dobrze przygotowanych i szerokich trasach. Wśród rozgrywanych konkurencji w tym stylu wyróżnia się slalom, slalom gigant oraz slalom równoległy. Prędkości podczas zawodów nierzadko dochodzą do 100km/h.
Bardziej ekstremalną odmianą jazdy alpinie jest skwal. Deska jest bardzo podobna do narty karvingowej, a zawodnik stoi na niej niemalże na wprost – prawie tak jak na nartach. Różnica polega na tym, że nogi ułożone są jedna za drugą w jednej linii.
Niestety styl ten jest najmniej popularny i tylko kilka firm produkuje odpowiednie deski.
Deska do tego typu jazdy ma wąską talię i jest sztywna, dzięki temu zawodnik może wykonywać szybkie skręty o krótkim promieniu i szybko zmieniać krawędź, utrzymuje ona również stabilną pozycję jadącego. Deska taka nie nadaje się do jazdy fakie, gdyż ma nie zaokrąglony tył. Ponadto deska jest „twarda”, a buty dostosowane do niej przypominają buty narciarskie.
Dla desek typu alpinie stosuje się rozstaw pomiędzy 38 a 46 cm – zwiększona przez to zostaje giętkość deski potrzebna do wykonywania skrętów na krawędziach.
Snowboardziści preferujący jazdę alpinie na twardych deskach powinni swoje wiązania ustawić pod kątem 55 stopni przodu oraz 50 stopni z tyłu.
Boardercross
Snowboard jest dość specyficzną dyscypliną sportu i uprawiający go zawodnicy ciągle szukają nowych wrażeń, spowodowało to wykreowanie się kolejnego odłamu.
Boardercroos jest najmłodszą dyscypliną, lecz zaakceptowaną przez FIS jak i pozostałe. Polega ona na tym, że czterech lub sześciu zawodników ściga się po przygotowanym torze z przeszkodami. Główną idea jest to, że zjazd wszystkich odbywa się jednocześnie, a wygrywa ten, który dotrze pierwszy do mety, bez względu na czas i ewolucje jakie wykonuje. Coraz częściej na zawodach obok snowboardzistów startują też narciarze.
Dzięki przeszkodom jakie pokonują zawodnicy oraz ich jednoczesnym zjeździe trudno jest przewidzieć kto wygra, gdyż nigdy nie wiadomo co może się wydarzyć na trasie. Boaredercross jest bardzo kontaktowy, zawodnicy odpychają się w celu uniknięcia upadku. Więcej na temat tej konkurencji znajdziecie w artykule o boardercrossie.
Kojarzycie jeszcze jakieś style na snowboardzie? Podzielcie się nimi w komentarzach!
Tekst: N. Tomasiak (sportowystyl.com.pl)
Fot: N. Tomasiak / sxc.hu